Łk 1,26-38 „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą„
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”
Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.
Dzisiaj w drugą niedzielę Adwentu obchodzimy Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Wraz z całym Kościołem uwielbiamy Boga za Maryję, którą wybrał na Matkę swojego Syna i odpowiednio przygotował do tej roli przez przywilej Niepokalanego Poczęcia. W ten sposób Maryja stała się pierwociną zbawczego dzieła Boga. „Pełną łaski”, której dziś oddajemy cześć, prośmy, byśmy umieli jak Ona odpowiadać na Boże wezwanie, a troszcząc się o stan łaski w duszach naszych byli zawsze gotowi i otwarci na przyjęcie Boga do naszych serc. W naszej modlitwie pamiętamy także o Kościele na Wschodzie, który mimo brutalnych prześladowań przetrwał komunistyczne represje, a teraz potrzebuje naszej pomocy modlitewnej i materialnej.