Mk 1,12-15
„Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś Mu usługiwali. Po uwięzieniu Jana przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.”
Dzisiejszą Liturgię Słowa rozpoczyna przepiękny opis przymierza Boga z Noem, które dokonało się po ustąpieniu wód potopu. Tymi słowami jesteśmy wprowadzani w doświadczenie Wielkiego Postu. Bóg chce odnowić z nami przymierze. Jednak Ewangelia o kuszeniu Chrystusa na pustyni uświadamia nam, że istnieje bardzo konkretny wpływ złego ducha na nasze życie. Jest to także wezwanie, by z Jezusem wkroczyć na pustynię swego serca. Wielki Post to nie tylko okazja do wyrzeczeń, ale to czas podejmowania decyzji, by porzucić stare, grzeszne życie. I tylko od nas zależy, czy ten czas będzie wyłącznie kolejną niewykorzystaną okazją, czy szansą na „wyruszenie po śladach” Jezusa.